ورزش‌های سنتی، بومی و محلی هرکشور علاوه بر آثار و مزیت‌های ورزشی از نظر علایق فرهنگی، هنری و گرایشات مردم مناطق مختلف کشور بهترین عامل تفریحات و سرگرمی‌های مفرح و سالم و سازنده هستند. بازی ها و ورزش های سنتی و محلی بخشی از میراث فرهنگی غیر مادی بشریت است که باید به عنوان فرهنگ مردم حفظ و احیاء شوند.اگر در جامعه ای زمینه برای ایجاد و توسعه و گسترش روابط فرهنگ و ورزش به وجود نیاید، رابطه فرهنگ با ورزش در سطح ثابتی باقی می ماند و هیچ یک از آن دو قادر نیستند برای رشد معنوی دیگری چیزی عرضه کنند و در نتیجه به جای روابط اجتماعی منظم بین ورزش و فرهنگ نوعی بی نظمی و دگرگونی جایگزین هویت و سابقه آن می شود.با توجه به پهناوری اقلیمی و قومی در جهان، انواع بازی‌ها با هدف‌های خاصی طراحی شده و میان مردم رایج بوده‌اند، به‌طور مثال، بازی‌های مراسم عروسی، مراسم کشاورزی، برداشت محصول، اعیاد، تغییر فصول، بارش باران، دور کردن و خشکسالی است. ۱۵۰ نوع بازی سنتی در ایران وجود داشته که به مرور زمان و تغییر شیوه‌های زندگی، نسل امروز با بسیاری از آن ها بیگانه است.این بازی‌ها در دو گروه فضای باز و بسته تقسیم شده و این امکان را برای افراد فراهم می کند که در هر مکان و شرایطی بتوانند از اوقات خود بهترین بهره را ببرند.
