چکیده :
مرغ از جمله گوشت های سفید محسوب می شود که جایگاه غذایی بسیار بالایی دارد. همه گوشت های سفید و قرمز مملو از پروتئین هستند. اما هر ۱۰۰ گرم مرغ علاوه بر داشتن پروتئین، دارای ۱۹۰ کیلو کالری انرژی و 89 میلی گرم کلسترول است. کلسترول موجود در گوشت مرغ در قیاس با گوشت قرمز بسیار اندک می باشد. لذا مصرف گوشت مرغ برای همه گروه های سنی و همه افراد مناسب است. در این مقاله به شما در خصوص راه های تشخیص مرغ سالم آموزش می دهیم. پس با ما همراه باشید.
توجه به تاریخ تولید مرغ
یکی از راههای تشخیص مرغ سالم توجه به تاریخ تولید آن می باشد. در صورتی که از تاریخ تولید مرغ بیشتر از ۷۲ ساعت سپری شده باشد، آن مرغ طبیعی یا ارگانیک نخواهد بود. گوشت مرغ می بایست تا پیش از سررسید تاریخ انقضا مورد استفاده قرار گیرد.
خرید مرغ محلی از آشنا
از دیگر راه های تشخیص مرغ سالم این است که آن را از یک مزرعه دار آشنا خریداری کنیم. مرغ های امروزی به کمک هورمون ها و داروهای متفاوت و متعددی رشد یافته اند. مقدار زیادی از این هورمون ها و داروها در قسمتهای پوست و کبد یا جگر مرغ باقی خواهد ماند. لذا در صورتی که موقعیت تهیه مرغ ارگانیک را دارید، از آشنای قابل اعتماد در این خصوص آن را خریداری کنید.
دقت به رایحه مرغ
توجه به رایحه و بوی مرغ از دیگر راه های تشخیص مرغ سالم به شمار می آید. مرغ هایی که خریداری می شود، باید فاقد بوهای تند همچون بوهای اسیدی و بوی های مشابه آمونیاک باشد. همچنین باید از خرید مرغ هایی که رایحه های غیرطبیعی همچون بوی ترشیدگی یا تعفن دارند، خودداری شود. به ویژه باید نواحی شکمی و زیر بال مرغ را به دقت بو کرد. چرا که این بخش ها زودتر از دیگر قسمت های مرغ نشانه های خرابی را بروز خواهند داد.
شرایط ظاهری مرغ
از جمله دیگر راه های تشخیص مرغ سالم و تازه، توجه کردن به ظاهر آن میباشد. مرغ هایی که دارای لکه های خاکستری تا سبز هستند، برای مصرف مناسب نخواهند بود. چرا که رنگ این مرغ به علت تکثیر باکتریها تغییر پیدا کرده است. بافت مرغ های خراب لزج است و با شستن نیز این حالت برطرف نخواهد شد. پوست مرغ های سالم و تازه به صورت یکدست بر روی قسمت های مختلف گوشت قرار گرفته است. هیچ گونه پارگی یا نشانههای غیر عادی بر روی آن دیده نمی شود. رنگ پوست مرغ تازه روشن و یکدست و فاقد اثرات خونریزی در زیر پوست است. حفره شکمی مرغ تازه و سالم شفاف بوده و به رنگ سفید تا زرد دیده می شود. این در حالی است که حفره شکمی در مرغ های فاسد و خراب به رنگ های آبی یا سبز تغییر رنگ داده است. همچنین در لاشه مرغ سالم و تازه، شکستگی یا بیرون زدگی استخوان ها دیده نمی شود. از طرف دیگر لاشه مرغ باید فاقد روده، تخمدان، مقعد، پیش معده، دل، جگر، طحال و غیره باشد.
شرایط نگهداری
از دیگر راه های تشخیص مرغ سالم توجه به شرایط نگهداری آن است. مرغ سالم دارای بسته بندی یا قطعه بندی شده است. مرغ های منجمد در کیسه های پلاستیکی که شفاف هستند، قرار گرفتهاند. همچنین مشخصات دامپزشکی نیز بر روی بستهبندیهای مرغ های منجمد باید درج شده باشد. نیز درون بسته بندی آنها باید فاقد خونابه یا آب منجمد شده باشد. براساس گفته یکی از مسئولین سازمان دامپزشکی افراد باید نسبت به خرید مرغ های فله ای که در خارج از مغازه یا وانت عرضه می شوند، اجتناب کنند. چرا که این مرغ ممکن است دارای بیماری باشد. از سوی دیگر هنگامی که مرغ به صورت قطعه شده یا بسته بندی شده خریداری می شود، دارای برچسب و تاییدیه سازمان دامپزشکی بوده و این برچسب مرغ نشانگر تاریخ تولید تا انقضا، تازه یا منجمد بودن، توصیه های بهداشتی و غیره می باشد. به همین جهت برای مصرف قابل اطمینان تر خواهد بود.
توجه به وزن
توجه به وزن ایده آل مرغ از دیگر راه های تشخیص مرغ سالم به حساب می آید. هرچند بعضی از مردم ترجیح میدهند که مرغ های درشت با وزن بالا را خریداری کنند و این محصول را مرغوب می شناسند، اما لازم است که این فرهنگ جا بیفتد که هر اندازه مرغ دارای وزن کمتری باشد، یعنی دوره رشد و دریافت دارو و آنتی بیوتیک در آن کوتاه تر بوده است. از سوی دیگر زمانی که دوره رشد مرغ طولانی می شود، میزان چربی آن نیز بالاتر خواهد رفت. وزن ایده آل برای لاشه های مرغ حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ گرم است. وزن پایین تر از این مقدار به علت اینکه احتمال وجود ساختار عضلانی نارس وجود دارد، مناسب برای مصرف نخواهد بود. وزن های بالای آن نیز همانطور که گفته شد دارای میزان دارو، آنتی بیوتیک و چربی بالاتری خواهد بود.
از دیگر نشانه ها
داشتن نشانه هایی همچون ظاهر شل، عضله های کم قوام، رنگ سفید تر از معمول گوشت از دیفراست یا یخ زدگی مرغ خبر می دهد.
رنگ تیره تر گوشت نیز از کهنه بودن گوشت حکایت می کند. پوست مرغ باید صاف، درخشان و فاقد چروکیدگی یا پارگی باشد. گوشت مرغ های منجمد نیز باید سفتی و قوام خود را بعد از اتمام یخزدگی حفظ کند.