چکیده :
اگر حجم زیادی غذا را در مدت زمانی کوتاهی می خورید و احساس می کنید بر این رفتار خود کنترلی ندارید و حداقل یک بار در هفته و به مدت 3 ماه این عادت ادامه پیدا کرده است، ممکن است شما هم جزء افرادی باشید که دچار اختلال خوردن از نوع پرخوری هستید. اختلال پرخوری که معادل انگلیسی آن Binge Eating Disorder (BED) می باشد، به اختلال جدی در خوردن اطلاق می شود که شخص مقادیر غیر معمول زیادی از غذا مصرف می نماید، به گونه ای که نمی تواند کنترلی بر خوردن خود داشته باشد. این بیماری اگر چه یک انتخاب نیست اما درمان آن می تواند یک تصمیم عاقلانه برای جلوگیری از پیشروی و پایداری آن باشد. اختلال پرخوری در موارد جدی تر می تواند تهدید کننده جان شخص مبتلا باشد و باید در اولین فرصت پس از شناسایی نسبت به درمان آن اقدام شود.
اختلال پر خوری چیست؟
اختلال پرخوری که معادل انگلیسی آنBinge Eating Disorder(BED) می باشد، به اختلال جدی در خوردن اطلاق می شود که شخص مقادیر غیر معمول زیادی از غذا مصرف می نماید، به گونه ای که نمی تواند کنترلی بر خوردن خود داشته باشد. در این حالت لازم است که شخص تحت درمان قرار گیرد.
وقتی پرخوری در فرد تبدیل به یک عادت شود و شخص نتواند کنترلی روی آن داشته باشد، در این صورت است که فرد دچار اختلال پرخوری است وگرنه هر کس دریک سری شرایط خاصی ممکن است کمی بیشتر از حد معمول میل به خوردن داشته باشد که ادامه دار نیست.
علامت اختلال پرخوری چیست؟
اکثر افرادی که مبتلا به اختلال پرخوری هستند دارای اضافه وزن یا چاقی اند. اما ممکن است شخص دچار این عارضه از وزن طبیعی برخوردار باشد.
علائم رفتاری و عاطفی اختلال پرخوری کدامند؟
-
- خوردن مقادیر زیاد غذا در مدت زمان مشخص، مثلا در دو ساعت
- احساس عدم کنترل در غذا خوردن
- غذا خوردن بدون توجه به حالت گرسنگی یا سیری
- سریع خودن غذا در دوران پرخوری
- احساس افسردگی، شرمندگی، بیزاری، گناه یا ناراحتی از غذا خوردن
- رژیم گرفتن های مکرر بدون نتیجه (بدون کاهش وزن)
فرد مبتلا به اختلال پرخوری چه زمانی به پزشک مراجعه کند؟
در صورتی که فرد هر کدام از علائم پرخوری را در خود مشاهده کرد، لازم است در اسرع وقت برای شروع درمان به پزشک مراجعه کند. زیرا در غیر این صورت، ممکن است این اختلال سال ها طول بکشد.
علت پرخوری چیست؟
علت های اختلال پرخوری ناشناخته است. اما عواملی مثل ژنتیک، رژیم غذایی طولانی مدت و مسائل روانی و … می تواند خطر ابتلا به پرخوری را در شخص افزایش دهد.
- ژنتیک: اگر والدین یا خواهر یا بردار شما دچار یکی از اختلال های خوردن باشند، احتمال اینکه شما هم دچار این عارضه شوید بیشتر است.
- رژیم گرفتن: با محدود کردن کالری دریافتی و رژیم ممکن است تمایل به پرخوری پیدا کنید، در صورتی که علائم افسردگی داشته باشید این تمایل شدیدتر خواهد بود.
- مرگ یکی از عزیزان، مشکل در روابط یا تجربیات تلخ: ممکن است شخص برای غلبه بر اضطراب و درد های عاطفی به خوردن پناه ببرد.
- تجربیاتی مثل سوء استفاده جنسی، فیزیکی و یا تحقیر شدن: مطالعات نشان داده است، قربانی های این گونه از سوء استفاده ها ، در معرض اختلال پرخوری قرار دارند.
- مسائل روانی: افسردگی، اضطراب، عصبانیت، کمالگرایی و حس تسلط داشتن بر همه چیز، سخت گیری ها، نیاز به راضی نگه داشتن همه و احساس بد نسبت به خود و احساسات منفی و … همه ارتباط نزدیکی با تمایل به پرخوری و ابتلا به این اختلال دارند.
پرخوری در چه سنی شایع است؟
افراد در هر سنی ممکن است دچار اختلال پرخوری شوند، اما اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل 20 سالگی شروع می شود.
عوارض پرخوری کدامند؟
عوارض پرخوری دو دسته اند؟ جسمی و روحی
عوارض جسمی:
- فشار خون بالا
- بیماری های قلبی
- دیابت نوع 2
- بیماری کیسه صفرا
- درد مفاصل و عضلات
- آرتروز
- سرطان های خاص
- وقفه تنفسی در خواب
- افزایش کلسترول
- بیماری کیسه صفرا
عوارض روحی:
- افسردگی
- اختلال دو قطبی
- اضطراب
- کیفیت پایین زندگی
- عدم احساس مثبت از خود و زندگی
- اختلال سوء مصرف مواد
- مشکلات عملکردی در زندگی شخصی، روابط اجتماعی و محل کار
