بولیمیا؛ پرخوری بدون ترمز

انواع مختلف اختلال خوردن که شایع ترند کدامند؟

پنج اختلال شایع خوردن عبارتند از:

1. بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا
2. پر اشتهایی عصبی یا بولیمیا
3. اختلال پرخوری
4. اختلال هرزه خواری یا پیکا
5. اختلال محدودیت غذا/ اجتناب

اختلالات خوردن غیر شایع کدامند؟

جدای از 5 دسته بندی از اختلالات خوردن  که در بالا اشاره شد، یکسری از اختلالات خوردن هستند که خیلی شایع نیستند.

اختلالات خوردن غیر شایع،  که ممکن است فرد در هر سنی به آن ها مبتلا شود عبارتند از :

• اختلال نشخوار: فرد مبتلا پس از مصرف غذا اقدام به بالا آوردن آن می نماید.
• سندروم خوردن شبانه: نوعی اختلال تغذیه است که شخص پس از بیدار شدن از خواب حجم زیادی غذا مصرف می کند.
• ارتورکسیا یا وسواس خطرناک خوردن غذاهای سالم: فرد مبتلا به ارتورکسیا، دچار وسواس افراطی خوردن غذاهای سالم است. ویژگی بارز آن، اجتناب شدید از خوردن غذاهایی است که از نظر فرد ناخالص یا ناسالم اند، تا حدی که زندگی روزمره اش مختل می شود. به طور مثال ممکن است یک گروه غذایی را به دلیل ناسالم دانستن حذف کنند که این امر می تواند باعث سوء تغذیه در فرد، کاهش وزن شدید، مشکل در غذا خوردن در بیرون از منزل و حتی انزوای اجتماعی شود.

بولیمیا نروزا چیست؟

بولیمیا نروزا (Bulimia Nervosa)  یا پر اشتهایی عصبی یا اختلال پرخوری عصبی، نوعی اختلال خوردن است که فرد مبتلا در دوره ای که دچار این عارضه می باشد، اقدام به پرخوری بدون کنترل می نماید و برای اینکه دچار اضافه وزن نشوند از روش هایی مثل استفراغ عمدی، سوء مصرف داروهای ادرار آور، ملین و سایر داروها و ورزش افراطی استفاده می نمایند.

نکته: افراد مبتلا به این اختلال الزاما چاق نبوده و ممکن است از وزن ایده آل برخوردار باشند.

علت ابتلا به بولیمیا چیست؟

اگر چه دلیل روشن و دقیقی برای این اختلال پیدا نشده است اما محققان با بررسی فاکتورهای گوناگون به عواملی رسیده اند که هر کدام به نحوی در بروز اختلال پرخوری عصبی نقش دارند:

• سلامت روان: افسردگی، اعتماد به نفس پایین و اضطراب مزمن می توانند به صورت جانبی باعث بولیمیا شوند.
• ژنتیک: ابتلای اختلال تغذیه در افراد خانواده، احتمال ابتلا به بولیمیا را در فرد افزایش می دهد.
• شرایط بیوشیمیایی و زیست شناسی بدن: یکی از عوامل بروز بولیمیا اختلال در سطح هورمون های بدن، به ویژه سروتونین است.
• عوامل فرهنگی: از عوامل فرهنگی می توان به نقش رسانه ها و تبلیغات آن و داشتن والدین همیشه نگران از وزن فرزندشان و ظاهر بینی جامعه ای که تمرکز خود را روی زیبایی های ظاهری فرد گذاشته است، اشاره کرد.

عوارض پراشتهایی عصبی یا بولیمیا چیست؟

التهاب و درد در گلو، تورم غدد بزاقی، ورم فک و گونه ها، آسیب مینای دندان، پوسیدگی دندان ها، رفلاکس اسید معده، ایجاد التهاب در دستگاه گوارش، اختلالات هورمونی، مشکل قاعدگی و بارداری در زنان، کم آبی شدید بدن، مسمومیت ناشی از مصرف قرص های رژیمی، مسمومیت ناشی از داروهایی که برای استفراغ استفاده می شود.

پر اشتهایی عصبی در موارد پیشرفته می تواند با اختلال در سطح الکترولیت های بدن مانند سدیم، کلسیم و پتاسیم، ریسک بروز حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.

نشانه های فرد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی یا بولیمیا چیست؟

اگر چه تشخیص دقیق این نوع اختلال توسط روانشناس یا روانپزشک صورت می گیرد، اما در زیر به چند مورد از علائم پرخوری عصبی اشاره شده است که می تواند به شخص در تشخیص ابتلای خود یا اطرافیان کمک کند:

• پنهانی غذا خوردن یا ترک سفره و رفتن به سرویس بهداشتی
• ورزش بیش از حد
• سوء مصرف داروها برای جلوگیری از اضافه وزن ناشی مصرف بیش از حد غذا
• غذا خوردن های کنترل نشده در فواصل زمانی کوتاه
• توجه افراطی به وزن و اندام
• ترس و واهمه از افزایش وزن با وجود داشتن وزن نرمال
• آسیب دندان ها و لثه ها بر اثر بالا آوردن غذا
• زخم و کالوس در مچ دست

درمان پرخوری عصبی

اولین و مهم ترین روش درمان، درمان شناختی رفتاری وسپس دارو درمانی است.

• روان درمانی

 شامل مشاوره و گفتگو درمانی است و باعث ریشه یابی علت ابتلا به پرخوری عصبی می شود و پزشک به فرد بیمار کمک می کند تا عادات غذایی، باورها، رفتارها و رژیم غذایی ناسالم و ورزش های افراطی خود را اصلاح نماید و رفتارها و الگوهای مثبت را جایگزین نماید.

• دارو درمانی

 علاوه بر روان درمانی، استفاده از برخی داروها هم در درمان پراشتهایی عصبی کمک کننده می باشند که عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین که از سوی سازمان مواد غذایی و دارویی آمریکا جهت درمان بولیمیا تایید شده است یا داروهای ضدافسردگی دیگر مانند سرترالین و توپیرامات که به عنوان داروی پرخوری عصبی شناخته می شوند.

در بعضی موارد ترکیب چند دارو در درمان پراشتهای عصبی توسط پزشک متخصص تجویز می شود. (مصرف خودسرانه این داروها فقط باعث وخامت اوضاع می شود)

هر چند بیماران مبتلا به بولیمیا در خانه و تحت نظر متخصص می توانند درمان شوند اما در موارد شدیدتر، فرد مبتلا باید بستری و تحت مراقبت در بیمارستان روند درمانی خود را طی نماید.