چکیده :
احتمالا شما نیز اصطلاح خودشیفته را زیاد شنیده و یا راجب آن زیاد صحبت کرده اید. کلمه خودشیفته اغلب برای توصیف افرادی که دارای هر گونه ویژگی اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) هستند، استفاده می شود.
این افراد ممکن است خود محور به نظر برسند یا آنقدر بر اهمیت خود متمرکز شده باشند که ارتباط خود را با واقعیت از دست داده باشند، یا حتی به نظر می رسد که به دیگران اهمیت نمی دهند و برای رسیدن به آنچه می خواهند به راه های دیگر متوسل می شوند. در این مقاله به نشانه های اینگونه افراد و علائم و ویژگی های آنان می پردازیم که در ادامه می خوانید.
علائم خودشیفتگی پنهان
خودشیفتگی پنهان گرچه علائم قطعی و مشخص خاصی برای همه افراد ندارد ولی می توان گفت که علائم کلی زیر به خودشیفتگی پنهان در افراد اشاره دارند که عبارتند از:
حساسیت بالا به انتقاد: خودشیفتگی پنهان(NPD) معمولاً شامل ناامنی و احساس عزت نفس است که به راحتی آسیب می بیند. این مسئله می تواند در خودشیفتگی پنهان به عنوان حساسیت شدید نسبت به انتقاد ظاهر شود.
البته این حساسیت منحصر به خودشیفتگی پنهان(NPD) نیست. اکثر مردم انتقاد را دوست ندارند، حتی انتقاد سازنده را.
اما توجه به اینکه فرد چگونه به انتقاد واقعی یا درک شده پاسخ می دهد، می تواند بینش بیشتری در مورد اینکه آیا دارای خودشیفتگی پنهان است یا خیر بدهد.
پرخاشگری منفعل: افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان اغلب از رفتار منفعلانه-پرخاشگرانه برای ابراز ناامیدی یا برتر جلوه دادن خود استفاده می کنند. معمولا دو دلیل اصلی باعث این رفتار می شود که عبارتند از:
- اعتقاد عمیق به ویژگیهایی که دارند، به آنها این حق را می دهد که به آنچه می خواهند برسند.
- تمایل به بازگشت به سوی افرادی که به آنها ظلم کرده اند یا نسبت به آنها موفقیت بیشتری کسب کرده اند.
رفتار تهاجمی منفعل می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خرابکاری در کار یا دوستی با شخص مورد نظر
- سخنان تمسخر آمیز یا کنایه آمیز که به عنوان شوخی در نظر گرفته شده است
- سرزنش کردن که باعث می شود دیگران احساس بدی داشته باشند یا در مورد اینکه واقعاً چه اتفاقی افتاده است سؤال کنند
- به تعویق انداختن وظایفی که زیر نظرشان است
همچنین افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان ممکن است طوری رفتار کنند که گویی فراتر از انتقاد هستند، اما در درون، ممکن است احساس پوچی، تحقیر یا حتی خشم کنند.
نیاز به تحسین نیز از ویژگی های کلیدی افراد دارای ویژگی NPD است. این نیاز افراد را وادار می کند که در مورد دستاوردهای خود، اغلب با اغراق یا دروغگویی آشکار، به خود ببالند.
طبیعت خجالتی یا گوشه گیر: خودشیفتگی پنهان بیشتر از سایر انواع خودشیفتگی با درونگرایی مرتبط است که این به ناامنی خودشیفتگی مربوط می شود. افراد مبتلا به NPD عمیقاً از اینکه عیوب یا شکست هایشان توسط دیگران دیده شود می ترسند.
افشای درونی ترین احساسات انها که مرتبط با حقارت آنهاست، توهم برتری آنها را از بین می برد. به همین منظور اجتناب از تعاملات اجتماعی به کاهش احتمال قرار گرفتن در معرض این شکست به آنها کمک می کند.
افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان ممکن است از موقعیت های اجتماعی یا روابطی که فاقد مزایای واضح هستند نیز اجتناب کنند. آنها به طور همزمان احساس برتری می کنند و تمایل به بی اعتمادی به دیگران دارند.
فانتزی های بزرگ: افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان معمولاً زمان بیشتری را صرفِ فکر کردن در مورد توانایی ها و دستاوردهای خود می کنند. ممکن است از خود راضی به نظر برسند یا نگرش «من به شما نشان خواهم داد» را داشته باشند.
آنها ممکن است به دنیای خیال‌پردازی و به دنیای روایی درونی که معادل واقعیت نیست(جایی که اهمیت، قدرت یا ویژگی خاصی دارند که برخلاف زندگی واقعی‌شان است) عقب نشینی کنند. فانتزی هایی که اینگونه افراد می توانند داشته باشند شامل موارد زیر است:
- به دلیل استعدادهای خود شناخته شده و در محل کار ارتقا پیدا می کنند
- هر جا که می روند به خاطر جذابیتشان تحسین می شوند
- برای نجات مردم از یک فاجعه، تعریف و تمجید دریافت می کنند
احساس افسردگی، اضطراب و پوچی: خودشیفتگی پنهان در مقایسه با سایر انواع خودشیفتگی ها خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب را افزایش می دهد. دو دلیل عمده برای این مسئله وجود دارد که عبارتند از:
- ترس از شکست یا قرار گرفتن در معرض آن که ممکن است به اضطراب کمک کند.
- ناامیدی ناشی از عدم تطابق انتظارات ایده آل با زندگی واقعی، و ناتوانی در دریافت قدردانی مورد نیاز از سوی دیگران که می تواند باعث ایجاد احساس رنجش و افسردگی شود.
همچنین احساس پوچی و افکار خودکشی نیز با خودشیفتگی پنهان همراه است.
تمایل به کینه توزی: فردی که خودشیفتگی پنهان دارد ممکن است برای مدت طولانی کینه داشته باشد. در واقع زمانی که آنها معتقدند که کسی با آنها ناعادلانه رفتار کرده است، ممکن است عصبانی شوند اما در آن لحظه چیزی نگویند.
در عوض، احتمال بیشتری دارد که منتظر یک فرصت مناسب باشند تا طرف مقابل را بد جلوه دهند یا به نوعی انتقام بگیرند. این انتقام ممکن است ظریف یا منفعلانه-تهاجمی باشد. به عنوان مثال، آنها ممکن است شایعه ای را شروع کنند یا در کار فرد خرابکاری کنند.
آنها همچنین ممکن است نسبت به افرادی که ستایش یا قدردانی می شوند، مانند یک همکاری که ارتقای شایستگی دریافت کرده است، کینه‌ورزی داشته باشند که این کینه ها می تواند منجر به تلخی، رنجش و میل به انتقام شود.
حسادت: افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان اغلب به افرادی حسادت می کنند که چیزهایی دارند که سزاوارشان هستند، از جمله ثروت، قدرت یا موقعیت. آنها همچنین اغلب بر این باورند که دیگران به آنها حسادت می کنند زیرا آنها خاص و برتر هستند.
افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان ممکن است در ظاهر این احساساتِ حسادت را بروز ندهند، اما ممکن است وقتی آنچه را که لیاقتش را دارند دریافت نکنند، تلخی یا رنجش خود را ابراز کنند.
احساس بی کفایتی: هنگامی که افراد مبتلا به خودشیفتگی پنهان نمی توانند استانداردهای بالایی را که برای خود تعیین کرده اند را اندازه گیری کنند، ممکن است در پاسخ به این شکست، احساس ناکافی بودن و بی کفایتی کنند. این احساسات بی کفایتی می توانند باعث علائم زیر شوند که عبارتند از:
- شرمندگی
- خشم
- احساس ناتوانی
داشتن حداقل همدلی: برخلاف تصور رایج، این امکان برای افراد مبتلا به NPD وجود دارد که حداقلِ همدلی را از خود نشان می دهند. ممکن است آنها در حال انجام یک عمل محبت آمیز یا شفقت باشند، مانند دادن پول و غذا به کسی که در خیابان می خوابد، یا اتاق خواب اضافی خود را به یکی از اعضای خانواده که از خانه اخراج شده است، بدهند.
اما عموماً این کارها را برای جلب رضایت دیگران انجام می دهند و اگر به خاطر فداکاری خود، مورد تحسین قرار نگیرند، ممکن است احساس تلخی و رنجش کنند و در مورد نحوه سوء استفاده مردم و قدردانی از آنها اظهار نظر کنند.
خودشیفتگی پیچیده تر از آن چیزی است که در اذهان عمومی جا افتاده است
می توان گفت که خودشیفتگی پیچیده تر از آن چیزی است که در اذهان عمومی جا افتاده است. افرادی با تمایلات خودشیفتگی ممکن است آسیب های بدی به خود و دیگران برسانند که باید از آنها اجتناب کرد.
در واقع همه ما می خواهیم اساساً از خودمان احساس خوبی داشته باشیم. همه ما تحت فشار هستیم که شبیه آرمان‌هایمان باشیم، تا خودمان را به یک تصویر خاص تبدیل کنیم، و انواع کارها را برای ایجاد این حس خوب انجام می‌دهیم.
ولی برخی از افراد با تنظیم هوشمندانه این احساسات و عواطف نسبت به دیگران برتری پیدا می کنند و کسانی که با آنها دست و پنجه نرم می کنند یا با آن مقابله می کنند ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به NPD یا اختلالات شخصیتی دیگر باشند.
