شیوه صحیح نگهداری ادویه جات را بیاموزیم

 نگهداری ادویه جات دور از حرارت و گرما

یکی از مهمترین راه های نگهداری ادویه جات ذخیره کردن آنها به دور از حرارت و گرما می باشد. بهتر است این مواد خوش عطر و بو را در مکانی خشک و خنک نگه داشت تا عمر استفاده از آن ها دو چندان شود. به همین جهت گذاشتن ادویه جات کنار پنجره و در مواجهه با نور خورشید و حرارت انتخاب درستی نبوده چرا که این دو عامل به سرعت ادویه جات را از بین می برند.

نگهداری در ظروف مناسب

از جمله دیگر راه های نگهداری ادویه جات، قرار دادن آنها در ظرف و ظروف های مناسب برای این کار می باشد. ادویه جات می بایست در ظروفی تیره نگهداری شوند. به همین جهت قرار دادن ادویه جات در کابینت تاریک بهترین گزینه می باشد.

از طرف دیگر ظرف حاوی ادویه می‌بایست بهداشتی، تمیز، خشک و دارای درپوش باشد. ظرف هایی از جنس شیشه یا فلز برای انبار کردن ادویه جات و سبزیجات خشک شده بسیار مناسب هستند. این در حالی است که نگهداری ادویه در ظروف پلاستیکی کار عاقلانه‌ای نیست. زیرا جنس ظرف نگهدارنده ادویه باید مناسب باشد.

چرا که در غیر این صورت ادویه دچار فعل و انفعالات شیمیایی شده و خواص درمانی و عطر و بوی آن از بین خواهد رفت. چنانچه ادویه جات کمتری مورد استفاده قرار می‌گیرد، بهتر است از ظروف شیشه‌ای کوچک و کم حجم جهت نگهداری ادویه جات استفاده شود. این کار موجب صرفه جویی در هزینه‌ها خواهد شد.

بخوانید: شیوه نگهداری انار به چه صورت است؟

فضایی بدون رطوبت

از جمله مهمترین راه های نگهداری ادویه جات قرار دادن آنها در مکان های خشک و بدون رطوبت است. خشک بودن مکان نگهداری ادویه، موجب افزایش دوام طعم و مزه آن می‌شود.

برای جلوگیری از ورود رطوبت اضافی به ظرف حاوی ادویه می‌بایست هنگام استفاده از ادویه، از نگه داشتن آن بالای قابلمه غذا خودداری شود. بلکه از یک قاشق مناسب برای برداشتن ادویه و ریختن به درون غذا استفاده شود. این کار مانع از ورود رطوبت مازاد غذا به ظرف نگهدارنده ادویه خواهد شد.

توجه به تاریخ انقضا

یکی دیگر از راه های نگهداری ادویه جات، توجه کردن به تاریخ انقضای آنها می باشد. ادویه جاتی همچون دارچین و زردچوبه که کاملا آسیاب شده و خشک شده می باشند تا حدود سه سال می توانند به کار برده شوند. در این مدت نیز طعم و بوی آنها حفظ خواهد شد. ادویه جاتی که دیگر فاقد عطر و مزه شده اند باید دور ریخته شوند.

اما ادویه جاتی همچون فلفل سیاه و دارچین بیش از ادویه جات آسیاب شده‌، باقی خواهد ماند و به عبارت دیگر عمر ماندگاری آنها دو برابر بیشتر از ادویه جات آسیاب شده می باشد. گیاهان معطر خشک همچون ریحان، پونه کوهی، آویشن، رزماری، برگ بو، شوید، جعفری، گشنیز، نعنا، مرزنجوش و مریم‌گلی تا سه سال می توانند مورد استفاده قرار گیرند.

همچنین ادویه جات پودر شده همچون پودر زنجبیل، پودر سیر، پودر دارچین، پودر زردچوبه، پودر پاپریکا، تکه‌های فلفل قرمز خرد شده و مخلوط ادویه جات نیز معمولاً تا سه سال قابل نگهداری هستند. این در حالی است که ادویه جات پودر نشده بیشترین عمر ماندگاری را دارند. این مواد تا زمانی که در مواجهه با هوا، نور و رطوبت قرار نگرفته اند،  قابل نگهداری هستند.

اما ادویه جاتی همچون دانه فلفل، تخم گشنیز، دانه خردل، تخم رازیانه، دانه زیره سیاه، دانه زیره سبز هندی، دارچین و علف لیمو در صورت نگهداری به شیوه صحیح تا ۴ سال باقی خواهد ماند. در این میان نمک یک مورد استثنا بوده که هیچ گونه خرابی و فسادی نخواهد داشت.

نکات مهم برای نگهداری ادویه جات

حال که به راه های نگهداری ادویه جات واقف شده اید زمان آن رسیده است که نکات مهمی که در این خصوص وجود دارد نیز گفته شود.

بهتر است ادویه جاتی که استریل شده و دارای بسته بندی های بهداشتی هستند، خریداری شوند. چرا که ادویه جات ممکن است به انواع میکروب های خاک آغشته شده باشند.

ادویه جات نباید در فریزر نگهداری شوند. چرا که این کار موجب افزایش چگالش و از بین رفتن طعم ادویه خواهد شد.

برای اطمینان از کهنه شدن ادویه و سبزیجات خشک می بایست مقداری از آن را در دست ریخته و با کمک انگشت بمالند.  این کار موجب فعال شدن روغن های درون ادویه جات خواهد شد. بعد از این کار اگر بوی خاص از ادویه استشمام نشد باید آن را دور ریخت.