شاخص توده بدنی BMI: برای چه کسانی و چگونه استفاده می شود؟

شاخص توده بدنی یا BMI یکی از شاخص های سلامت کلی است. این شاخص از یک معادله ساده برای اندازه گیری رابطه قد و وزن شما استفاده می کند و به شما می گوید که آیا سطح چربی بدنتان سالم است یا خیر.

BMI به طور گسترده در جامعه پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا روشی ارزان و سریع است و نیازی به تجهیزات گران قیمت یا محیط بالینی برای اندازه گیری ندارد. از این رو استفاده از آن برای تجزیه و تحلیل وضعیت سلامت بالقوه یک فرد راحت است. با این حال ممکن است خالی از اشکال نباشد.

در این مقاله از سایت سلامتی من به نقد و بررسی شاخص توده بدنی می پردازیم و روش محاسبه آن را یاد می گیریم و با حساسیت کاربرد BMI  در گروه های خاص آشنا می شویم.

شاخص توده بدنی BMI چیست؟

شاخص توده بدنی یا Body Mass Index که به اختصار BMI نامیده می شود، روشی آسان و ارزان است که نسبت قد به وزن فرد را اندازه گیری می کند تا میزان چربی بدن را تخمین بزند. با کمک این ابزار افراد در دسته بندی های کم وزن، وزن سالم، اضافه وزن یا چاق طبقه بندی می شوند. در واقع BMI برای ارزیابی وضعیت سلامت و خطرات سلامتی مورد استفاده قرار می گیرد.

زیر نظر داشتن BMI و اندازه گیری آن یک بار در ماه یکی از راه های اطمینان از سلامت کلی شما است.

محاسبه شاخص توده بدنی BMI چه اهمیتی دارد؟

امروزه سبک زندگی مدرن سبب شده است که در تمام گروه های سنی شاهد شیوع چاقی باشیم. افزایش وزن و افزایش دور کمر علائم هشدار دهنده ای هستند که نشان می‌ دهند، زمان آن است که فرد باید مراقب خطرات بیمارهای مرتبط با چاقی مانند بیماری‌ های قلبی عروقی، فشار خون بالا، دیابت و … باشد.

BMI یکی از ابزارهای غربالگری است که با تجزیه و تحلیل آن، پزشکان و همچنین خود فرد به آسانی متوجه می شود که آیا در محدوده وزن طبیعی قرار دارد یا خیر.

آیا BMI برای همه قابل استفاده است؟

برای اکثر افراد، BMI می تواند برای سنجش چاقی استفاده شود اما نمی تواند اطلاعات واقعی در مورد ترکیب بدن مانند مقدار ماهیچه، استخوان، چربی و سایر بافت ها را ارائه دهد.

همچنین BMI در برخی از افراد، روش دقیقی برای به دست آوردن میزان چربی بدن نیست. به عنوان مثال، افرادی که بسیار عضلانی هستند ممکن است در گروه «اضافه وزن» قرار بگیرند، در حالی که واقعاً سالم هستند. این افراد با درصد چربی بدن بسیار پایین می توانند امتیاز BMI یکسانی با افراد دارای اضافه وزن داشته باشند.

به طور مشابه، یک فرد مسن و ضعیف ممکن است در رده وزنی نرمال قرار گیرد، در حالی که ممکن است توده عضلانی کمی داشته باشد و درصد بالایی از چربی ذخیره شده، داشته باشد.

همچنین در کودکان و نوجوانان و زنان حامله به دلیل شرایط خاص رشد، نیاز به ارزیابی و تفسیر پیچیده تری دارد.

فرمول BMI شاخص توده بدنی چیست؟

BMI با تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر محاسبه می شود و در تمام گروه های سنی از همین فرمول استفاده می شود. تنها تفاوت BMI در سنین مختلف، می تواند محدوده BMI برای تشخیص وزن طبیعی و فاکتورهای دیگری باشد که برای دقت بیشتر آن مورد استفاده قرار می گیرند.

به طور مثال در کودکان و نوجوانان جنسیت و سن بر این شاخص تاثیر می گذارد یا در سالمندان محدوده طبیعی وزن کمی بیشتر از وزن نرمال بزرگسالان در نظر گرفته می شود.

شاخص توده بدنی BMI را چگونه محاسبه کنیم؟

اگر محدوده سنی شما 20 یا بالاتر است، محاسبه BMI بسیار آسان است. در این سنین محاسبات BMI برای هر دو جنس یکسان است. در واقع عدد BMI برای زنان و مردان بزرگسال که سن آن ها 20 و بالاتر است، یکسان در نظر گرفته می شود. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، شاخص توده بدنی می تواند این افراد را به عنوان «کم وزن»، «وزن سالم»، «اضافه وزن» یا «چاق» طبقه بندی کند.

وزن خود را بر حسب کیلوگرم و قد خود را بر حسب متر اندازه گیری کنید و آن ها را در فرمول شاخص توده بدنی جاگذاری کنید. کافیست وزن خود را بر مجذور قد خود تقسیم کنید. عدد به دست آمده BMI شما است. حالا به اعداد زیر دقت کنید:

• BMI کمتر از 18.5 نشان می دهد که شما کم وزن هستید.
• BMI بین 5تا 24.9 نشان می دهد که شما در محدوده وزنی سالم برای بزرگسالان (جوان و میانسال) هستید.
• BMI بین 0تا 29.9 به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته می شود.
• BMI بیشتر از 30 نشان دهنده چاقی شما است و این گروه به سه رده تقسیم بندی می شود:

1. چاقی کلاس I: 30 تا 34.9
2. چاقی کلاس II: 35 تا 39.9
3. چاقی کلاس III: بیش از 40

 BMI برای بزرگسالانی که بسیار کوتاه قد (کمتر از 150 سانتی متر) یا خیلی بلند (بیش از 190 سانتی متر) هستند، استفاده نمی شود.

غربالگری خطرات سلامتی با استفاده از  BMI

شاخص توده بدنی یکی از ابزارهایی است که برای محاسبه خطرات سلامتی استفاده می شود.

1. اگر BMI کمتر از 18.5 (کم وزنی) دارید، ممکن است در خطر ابتلا به شرایط زیر باشید:

• سوء تغذیه
• کم خونی
• سیستم ایمنی ضعیف که می ‌تواند منجر به عفونت‌ ها و بیماری ‌های مکرر شود.
• پوکی استخوان
• ناباروری

اگر کمبود وزن دارید، پزشک شما احتمالاً آزمایش ‌های خون و آزمایش ‌های دیگری را برای بررسی سلامت کلی شما و بررسی این که آیا سوء تغذیه دارید یا خیر، درخواست می ‌کند.

2. به طور کلی، هر چه BMI شما بالاتر باشد، خطر ابتلا به شرایط زیر بیشتر می شود:

• بیماری قلبی
• فشار خون بالا
• دیابت نوع 2
• کلسترول خون بالا یا سایر اختلالات چربی
• سنگ کیسه صفرا
• آرتروز و بیماری مفصلی
• آپنه خواب و خروپف
• برخی سرطان‌ ها از جمله سرطان روده بزرگ، سرطان سینه و سرطان کیسه صفرا
• مرگ زودرس
• افسردگی و سایر شرایط سلامت روان

البته ممکن است بدون داشتن BMI بالا، هر یک از شرایط فوق را داشته باشید. به طور مشابه، شما می توانید بدون داشتن هیچ کدام از این شرایط، BMI بالایی داشته باشید.

بنابراین عوامل دیگری مانند فشار خون، سطح کلسترول، سطح قند خون، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، سن، جنسیت، دور کمر، سطح فعالیت بدنی، وضعیت یائسگی، وضعیت سیگار کشیدن و غیره نیز در ارزیابی خطر سلامتی در نظر گرفته می‌ شوند.

شما در کدام دسته BMI هستید؟

اگر وزن شما کم است، باید غذاهایی را که به افزایش وزن شما کمک می کنند همراه با سایر اقدامات مانند ورزش و غیره به سبک زندگی خود اضافه کنید.

اگر BMI نرمال دارید، به شما تبریک می گویم اما به یاد داشته باشید که سبک زندگی کم تحرک همراه با عادات غذایی ناسالم شایع ترین علل چاقی است. بنابراین، به ورزش کردن ادامه دهید و به خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی ادامه دهید.

اگر اضافه وزن دارید، وقت آن رسیده است که با غذاهای ناسالم خداحافظی کنید، به باشگاه بروید و یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.

اگر چاق هستید، با پزشک خود مشورت کنید، به توصیه های او در مورد رژیم غذایی و ورزش پایبند باشید و مراقب وزن خود باشید.

با یک رژیم غذایی مناسب، ورزش منظم و دوری از عادات ناسالم، می توانید وزن خود را همیشه تحت کنترل داشته باشید.

مزایای محاسبه BMI

1. معیار ساده برای تحقیقات

سنجش شاخص توده بدنی یک معیار کلی برای چاقی است و برای اندازه گیری میزان چاقی برای اکثر افراد کارآمد است. بررسی تغییرات در سطح BMI به محققان این امکان را می ‌دهد تا ایده خوبی از تفاوت نرخ اضافه وزن و چاقی در طول زمان یا بین جمعیت‌ ها داشته باشند.

از آنجایی که این یک روش نسبتاً ساده برای اندازه گیری چاقی در یک جمعیت است، BMI به محققان سلامت اجازه می دهد تا به راحتی داده هایی را جمع آوری کنند که می توانند از آن ها برای بررسی اپیدمی چاقی استفاده کنند یا به عنوان مثال، نحوه تأثیر الگوهای غذایی بر خطر چاقی در گروه های بزرگی از افراد را بررسی کنند.

2. اندازه ‌گیری آن خیلی گران نیست

محققان می ‌توانند با تعیین شاخص توده بدنی و صرف هزینه کم، گروه‌ های بزرگ‌ تری از افراد را مورد مطالعه قرار دهند و از نتایج BMI برای سلامت بخش‌ های بزرگ‌ تری از جمعیت استفاده کنند.

3. شاخصی برای خطرات سلامتی است

BMI می ‌تواند به پزشک شما کمک کند تا خطر کلی بیماری ‌های مرتبط با چاقی را اندازه‌ گیری کند. اگر چه بهتر است در ترکیب با سایر روش ها استفاده شود تا دید کامل ‌تری به سلامت شما داشته باشد.

معایب استفاده از BMI

در بیشتر افراد، BMI با چربی بدن مرتبط است و هر چه عدد مربوط به شاخص توده بدنی بزرگتر باشد، ممکن است چربی بدن بیشتری داشته باشید اما BMI در برخی موارد دقیق نیست و به تنهایی سلامتی را تشخیص نمی دهد. به طور مثال:

1. برخی خطرات با وزن طبیعی را نشان نمی دهد

• از آنجایی که BMI صرفاً از قد و وزن شما برای سنجش سلامتی استفاده می کند و در نظر نمی‌ گیرد که این وزن از بافت بدون چربی است یا چربی. به همین دلیل، ممکن است با توجه به شاخص توده بدنی، وزن شما در محدوده طبیعی باشد اما همچنان به دلیل چربی اضافی بدن، با خطراتی مواجه باشید. در واقع احتمال دارد، وزن نرمالی داشته باشید اما به دلیل سطح چربی و فشار خون بالا با ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی روبرو باشید.

2. عوامل پایه را در نظر نمی گیرد

محاسبات و نمودارهای BMI با جنسیت، سن، نژاد، قومیت و سایر عوامل تنظیم نمی‌ شوند. این عوامل می ‌تواند بر چربی و ماهیچه ‌های بدن شما تأثیر بگذارد و بنابراین BMI شما را بیشتر یا کمتر ‌کند. به عنوان مثال تحقیقات نشان می دهد که خطر ابتلا به دیابت در میان آسیایی ها، سیاه پوستان و اسپانیایی ها بیشتر از سفیدپوستان است حتی با در نظر گرفتن تفاوت های BMI.

همچنین تحقیقاتی انجام شده است که نشان می ‌دهد خطرات متابولیکی مانند پیش دیابت، فشار خون بالا و دیابت که در جمعیت قفقازی-آمریکایی با شاخص توده بدنی 25 و بالاتر به دنبال آن می ‌گردیم، می‌ تواند در افراد آسیایی-آمریکایی با وزن طبیعی ظاهر شود.

3. خطر را برای برخی افراد بیش از حد برآورد می کند

• در حالی که BMI ممکن است خطر را برای افراد با وزن طبیعی نشان ندهد، می تواند خطر را برای افراد عضلانی و سالم بیش از حد تخمین بزند. به طور مثال بدنسازان از جمله افرادی هستند که با توجه به BMI در دسته «اضافه وزن» یا «چاقی» طبقه بندی می شوند. در این افراد با وجود چربی کم بدنی خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با چاقی با افرادی که اضافه وزن آن ها ناشی از چربی است، یکسان در نظر گرفته می شود.

4. BMI بین انواع چربی تمایزی قائل نمی شود

این شاخص خطرات را برای چربی های انباشته شده در نواحی مختلف بدن، به صورت کلی در نظر می گیرد. در حالی که چربی شکمی می تواند بیشترین خطر را برای سلامتی به همراه دارد. وقتی دو نفر دچار اضافه وزن هستند و سطح چربی یکسانی دارد، شخصی که بیشتر چربی های بدنش در ناحیه شکمی است در مقایسه با فردی چربی های ذخیره شده اش در ناحیه باسن و ران است با خطر سلامتی بیشتری مواجه خواهد بود.

شاخص توده بدنی یک ارزیابی پایه است. عوامل دیگری که باید در نظر بگیرید عبارتند از سن، جنسیت، توزیع وزن، سابقه پزشکی خانوادگی و سبک زندگی.

 

شاخص توده بدنی BMI کودکان و نوجوانان

اعداد BMI که وزن یک بزرگسال را طبقه بندی می کند، برای کودکان و نوجوانان کارآمد نیست. زیرا آن ها به طور مداوم در حال رشد هستند. از این رو در این سنین، به جای طیف وسیعی از اعداد از یک صدک BMI بر اساس وزن، قد، سن و جنس استفاده می شود.

بهترین راه برای دانستن درصد BMI کودکان و نوجوانان این است که پزشک آن را اندازه گیری کند و تشخیص دهد که آیا فرزند شما در محدوده وزنی سالمی قرار دارد یا خیر. او نتایج را با شما در میان بگذارد و در مورد چگونگی ایجاد عادات سالم برای فرزندتان با شما صحبت خواهد کرد.

محدوده صدک BMI برای کودکان و نوجوانان

کمتر از صدک 5: کمبود وزن

صدک 5 تا صدک 84: وزن نرمال

صدک 85 صدک 94: اضافه وزن

صدک 95 یا بالاتر: چاق

در حالت کلی، کودکان و نوجوانان باید در محدوده بین صدک 5 و 85 قرار گیرند. BMI هایی که از محدوده صدک وزن طبیعی خارج می شوند، نشانه هایی از مشکلات بالقوه سلامتی هستند. اگر فرزند شما در گروه های کم وزن، اضافه وزن یا چاق قرار دارد ممکن است در معرض خطر سلامتی قرار داشته باشد.

بنابراین پزشک سوالات بیشتری در مورد سابقه پزشکی آن ها می پرسد. همچنین ممکن است مطالعات آزمایشگاهی و سایر آزمایش ‌ها را برای بررسی عوارض احتمالی سلامتی توصیه کنند.

• کودکان و نوجوانانی که زیر صدک 5 هستند، ممکن است کمبود تغذیه ای داشته باشند. آن ها یا کالری کافی دریافت نمی کنند یا کالری بیشتری از آنچه دریافت می کنند، می سوزانند و یا ترکیبی از دو حالت موجب کم وزنی آن ها است.
• کودکان ونوجوانانی که در بالای صدک 85 قرار می گیرند، ممکن است با توجه به عواملی مانند تغذیه، کمبود فعالیت بدنی یا ترکیبی از این ها و همچنین شرایط پزشکی و مصرف برخی داروها دچار اضافه وزن باشند.

چهار عبارت کم وزنی، وزن سالم، اضافه وزن و چاقی مفاهیمی هستند که برای توصیف وزن کودکان و نوجوانان با استفاده از شاخص توده بدنی، به کار می روند.

آیا استفاده از BMI در کودکان و نوجوانان مفید است؟

عوامل زیادی بر وزن فرزند شما تأثیر می‌ گذارند از جمله ژنتیک، سن، متابولیسم، قد، فعالیت بدنی و محیط. BMI تنها یک ابزار اندازه گیری است و فقط وزن، قد، جنسیت و سن فرزندتان را در نظر می گیرد. بنابراین اگر چه این روش بخشی از معاینه فیزیکی سالانه او به شمار می رود اما این تنها معیاری نیست که پزشکان برای ارزیابی وزن یا سلامتی کودکان و نوجوانان از آن استفاده می کنند.

مطالعه ‌ای در سال 2017 انجام شد که نشان داد BMI ابزار ضعیفی برای اندازه‌ گیری توده چربی کل و درصد چربی بدن در کودکان 9 سال و زیر 9 سال است.

همچنین تمرکز بیش از حد روی BMI و وزن ممکن است بر فرزندان شما فشار بیاورد و منجر به اختلال در غذا خوردن شود. بنابراین روی سبک زندگی و اهمیت تعادل تمرکز کنید. افراد در این سن برای رشد و نمو به تغذیه مناسب نیاز دارند. ارائه وعده های غذایی مغذی به رشد آن ها کمک می کند و به او می آموزد که چگونه در این سن و در آینده انتخاب های غذایی بهتری داشته باشد.

شاخص توده بدنی BMI در بارداری

به طور کلی BMI نرمال زنان، برای شروع بارداری بین 18.5تا 24.9 است.

افزایش وزن توصیه شده برای زنان در دوران بارداری با توجه به BMI قبل از بارداری آن ها و مطابق جدول زیر تعیین می شود:

نکته: جدول BMI بارداری در ماه های مختلف برای یک جنین در نظر گرفته شده است و داده های آن برای مادرانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند، قابل تعمیم نیست. همچنین اعداد ارائه شده یک توصیه کلی هستند و دیدگاه دقیق را پزشک شما تشخیص می دهد.

برای تعیین میزان اضافه وزن ایمن در طول دوران بارداری، باید وزن قبل از بارداری و BMI خود را در نظر بگیرید. به این ترتیب می توانید با پزشک خود همکاری کنید تا بهتر بتوانید وزن خود را در طول بارداری مدیریت کنید.

اهمیت توجه به شاخص توده بدنی در حاملگی

توجه به BMI در این دوران نسبت به سایر دوره های زندگی از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا سلامت مادر و جنین را تا حدودی تضمین می کند.

1. افزایش وزن کمتر از مقدار توصیه شده می تواند موجب تولد نوزادان کم وزن شود که در معرض خطر ابتلا به بیماری های خاصی قرار دارند و در شیر خوردن و رشد طبیعی نیز مشکل خواهند داشت.
2. افزایش وزن بیشتر از میزان توصیه شده نیز می تواند منجر به عوارض زایمان مانند سزارین و یا چاقی برای مادر و همچنین آسم و اختلالات مادرزادی در نوزاد شود.

برای مدیریت وزن در دوران بارداری باید به توصیه های زیر توجه کنید:

• نیازهای کالری خود را بشناسید. به طور کلی، سه ماهه اول نیازی به کالری اضافی چندانی ندارد. به طور معمول، زنان در طول سه ماهه دوم به حدود 340 کالری اضافی در روز و در سه ماهه سوم (سه ماه آخر) به حدود 450 کالری اضافی در روز نیاز دارند.
• افزایش وزن خود را در آغاز بارداری و همچنین در طول بارداری به طور منظم تحت نظر داشته باشید و روند اضافه وزن خود را با محدوده های توصیه شده مقایسه کنید.
• به خاطر داشته باشید که در دوران بارداری، به اسید فولیک، پروتئین، کلسیم، آهن و سایر مواد مغذی ضروری بیشتری نیاز خواهید داشت. بنابراین یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از غلات کامل، سبزیجات، میوه ها، لبنیات کم چرب و پروتئین بدون چربی داشته باشید.
• قندهای اضافه شده و چربی های جامد موجود در غذاهایی مانند نوشابه ها، دسرها، غذاهای سرخ شده، شیر کامل و گوشت های چرب را محدود کنید.
• حداقل 150 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط مانند پیاده روی سریع در هفته داشته باشید. 150 دقیقه ممکن است خسته کننده به نظر برسد اما شما می توانید با تقسیم فعالیت بدنی خود به 10 دقیقه در هر ست به هدف خود برسید. در نظر داشته باشید که فعالیت های ورزشی برای بیشتر زنان باردار سالم و بی خطر است. با این حال بهتر است با پزشک خود صحبت کنید تا مشخص شود که آیا محدودیت فعالیت بدنی دارید یا خیر.

شاخص توده بدنی سالمندان

مطالعات نشان می دهد برای افراد 65 سال و بالاتر مقدار کمی وزن اضافی ممکن است یک اثر محافظتی داشته باشد. از سوی دیگر، کمبود وزن می تواند خطر مرگ، ناتوانی و زوال عقل را افزایش دهد.

افراد مسن‌ تر اگر BMI بین 25 تا 27 داشته باشند، عملکرد بهتری دارند. به نظر می رسد که BMI کمی بالاتر، از کمبود مواد مغذی و پوکی استخوان محافظت می کند و کمترین میزان مرگ و میر را در پی دارد. مطالعات نشان می ‌دهند که سالم ‌ترین محدوده BMI برای سالمندان بین 23 تا 33 است.

از سوی دیگر تحقیقات نشان می ‌دهد که بزرگسالان بالای 65 سال که کمبود وزن دارند، مشکلات سلامتی بیشتری دارند و امید به زندگی کوتاه ‌تری دارند. محققان به این نتیجه رسیده اند که وقتی BMI زیر 23 یا بالاتر از 33 باشد، خطر مرگ بالاتری در سالمندان وجود دارد.

علی رغم تحقیقات و توصیه های کلی پزشکی، BMI هدف برای همه افراد مسن یکسان نیست. ممکن است لازم باشد ملاحظات دیگری را در نظر بگیرید. برای مثال اگر دیابت دارید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که وزن کم کنید. یا اگر کم خونی دارید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که برخی غذاها را بیشتر به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

با بالا رفتن سن، برخی موقعیت ها رسیدن به BMI هدف را دشوارتر می کند. این عوامل عبارتند از:

• مسائل مربوط به سلامت
• تغییرات در سطح فعالیت
• مصرف داروها
• تغییرات متابولیسم

همانطور که با این چالش ها روبرو هستید، ممکن است به کمک یک متخصص تغذیه نیاز داشته باشید. یک متخصص تغذیه می تواند شما را هنگام تعیین اهداف کالری خود راهنمایی کند و شما را برای داشتن یک وزن نرمال یاری کند.

 در افراد مسن نیز همانند بزرگسالان، اضافه وزن با مشکلات جدی سلامتی مرتبط است و نیاز به مراقبت های پزشکی دارد و استقلال فرد را مختل می کند. روی هم رفته، سالم ‌ترین وزن برای سالمندان وزنی است که در محدوده BMI 25 تا 27 قرار دارد. این وزن باید با یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم حفظ شود.

آیا شاخص توده بدنی BMI برای ورزشکاران ایمن است؟

اگر چه شاخص توده بدنی معیار خوبی برای بسیاری از مردم است، اما در برخی موارد نتایج صحیحی ارائه نمی دهد. در بدن های عضلانی به ویژه بدنسازان یا سایر ورزشکاران تنومند ممکن است BMI نشان دهد که فرد دارای اضافه وزن است حتی اگر بدنی لاغر و سالم داشته باشد.

زیرا عضله بافت متراکم تری نسبت به چربی دارد و مقدار زیاد توده بدون چربی باعث افزایش وزن در ترازو می شود. چنین شرایطی در ظاهر نشان می دهد که شما BMI بالایی دارید.  با این حال، از آنجایی که وزن اضافی شما از ماهیچه ها ناشی می شود نه چربی اضافی، خطرات مربوط به سلامتی مرتبط با چربی بیش از حد بدن را نخواهید داشت.

بنابراین اگر ورزشکار هستید، شاخص توده بدنی کلاسیک یا محاسبه BMI ممکن است نتایج دقیقی ارائه نکند. برای نظارت بر سلامت خود و تعیین این که آیا وزن مناسبی دارید یا خیر، می توانید از روش های دیگری مانند اندازه دور کمر، آزمایش خون و آزمایش ترکیب بدن استفاده کنید.

سخن پایانی

از مباحث مطرح شده در این مقاله از سایت سلامتی من به این نتیجه می رسیم که شاخص توده بدنی یک معیار ساده برای محاسبه چاقی بر اساس نسبت وزن و قد شما است. این روش برای اکثر افراد مفید است و یک دید کلی از خطر بیماری ها به پزشک و فرد ارائه می دهد.

اما با وجود این که BMI در برخی شرایط مفید است، کامل نیست و نباید تنها فاکتوری باشد که هنگام اندازه گیری وزن مناسب در نظر گرفته شود. استفاده از آن برای سنجش خطر بسیاری از بیماری ها نیز محدودیت‌ های زیادی دارد و مطمئن ترین گزینه کمک گرفتن از آن در کنار روش های تشخیصی دیگر است.

سوالات متداول

منابع

منبع 1 | منبع 2 | منبع 3 | منبع 4 | منبع 5 | منبع 6 | منبع 7 | منبع 8 | منبع 9 | منبع 10 | منبع 11 | منبع 12 | منبع 13